Skalny amfiteatr, Zielona Wróżka i szynka gotowana w asfalcie

Na granicy szwajcarskich kantonów Neuchatel i Vaud powstał naturalny, skalny amfiteatr o gigantycznych rozmiarach Creux du Van: pionowe skalne ściany o wysokości 160 metrów otaczają nieckę o długości czterech i szerokości jednego kilometra.

Wyprawę w to miejsce trzeba dobrze zaplanować. Za pierwszym podejściem dotarliśmy tam wracając z zupełnie innego miejsca. Ale Creux du Van nie da się "zaliczyć" po drodze. Wjeżdżając na górę od strony miejscowości Travers, musimy bowiem pokonać kilkanaście stromych zakrętów tzw.serpentyn uważając po drodze na pewne zwierzęta. Tereny te są bowiem ogromnym, naturalnym wypasem dla tysięcy krów, które przemieszczając się swobodnie po okolicy, pasą się od świtu po zmierzch. 
Obok drogi można zobaczyć ogromne kontenery na mleko, z których zapewne później powstają znane szwajcarskie przysmaki ;) 

Udaje nam się dotrzeć do miejsca przeznaczenia, ale jest już późno, słońce prawie zachodzi, temperatura spada do 12 stopni. Postanawiamy więc wrócić, ale o zdecydowanie wcześniejszej porze.

Kolejne podejście planujemy za kilka dni, po śniadaniu, kiedy to dziewczynki są już po pierwszych szaleństwach na placu zabaw i chętnie odpoczną siedząc w samochodzie. Jako, że przebywamy na kempingu w Lozannie, tym razem wybieramy trasę nad jeziorem Neuchâtel, która w ok.godzinę powinna doprowadzić nas do celu. 



Wspinając się w górę podziwiamy cudowne widoki.

Mijamy ogromne pola kukurydzy.

Trasa nie jest tak stroma jak za pierwszym razem, ale równie ciekawa. 
Nagle droga kończy się. Specjalnie przygotowany parking (bezpłatny) znajduje się obok restauracji od której należy iść jeszcze jakieś 300m, by znaleźć się u celu. 

Teren ogrodzony jest drutem kolczastym, który znajduje się pod prądem. 
Uwaga na dzieci! Chwila nieuwagi może skończyć się małym porażeniem. 

 Jak powstało to piękne miejsce?

Naturalny amfiteatr o średnicy jednego kilometra jest rezultatem erozji spowodowanej przez wodę i lód. Jest to raj dla koziorożców, świstaków, jeleni, ptaków drapieżnych i miłośników przyrody.

Najpierw lodowiec, a potem potoki stworzyły tę niesamowitą formację skalną z wapiennych warstw, w miejscu, gdzie przed 200 milionami lat znajdowało się morze. Stromo opadające skały oferują doskonałe spojrzenie na geologię Jury i jej fałdowanie.

Pośrodku skalnego kotła wytryska źródło "Fontaine Froide", którego woda przez cały rok ma temperaturę czterech stopni. 




Wzdłuż brzegu tej areny prowadzi szlak wędrowny, na którym można poczuć się niczym w pierwszym rzędzie w teatrze. Dla bezpieczeństwa ścieżka oddzielona jest murem przez który nad sam skraj przepaści trzeba przejść bardzo wąskim przejściem. Nie objadajcie się więc zbytnio ;)

Na samej górze znajduje się również informacja turystyczna oraz leżaki i pufy na których można odpocząć.

Drugą największą atrakcją doliny, rozciągającą się od Jeziora Neuchâtel przez Jurę do granicy francuskiej, są kopalnie asfaltu. W latach 1711-1986 powstał tutaj system sztolni o łącznej długości 100 km. Asfaltu z Travers używano do budowy ulic w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku. Jeden kilometr korytarzy nieczynnej już kopalni udostępniony jest zwiedzającym. To właśnie tu można spróbować szynki gotowanej w asfalcie. Co Wy na to? :)


Dolina Val de Travers jest również ojczyzną absyntu, gwiazdy rejonu, nazywanego tutaj "zieloną wróżką".

Creux du Van to wspaniałe miejsce nie tylko na wycieczkę pieszą, ale również rowerową. Specjalnie przygotowane szlaki poprowadzą  Was przez fantastyczne miejsca i pozwolą nacieszyć oczy wspaniałymi widokami. A więc ćwiczcie formę! 

Współrzędne miejsca : 46° 55′ 57″ N, 6° 43′ 25″ E

Źródło informacji: www.myswitzerland.com

Królestwo sera i Ósmy pasażer Nostromo

Dziś pozostaję w tematyce wakacyjnej i wspomnień związanych z naszą wycieczką do Szwajcarii. Miejsce, które mam nadzieję ze mną odwiedzicie, jest rajem nie tylko dla miłośników sera, ale również fanów filmu Obcy.



Gruyère, bo o nim mowa, to rodzaj szwajcarskiego sera, który otrzymał swoją nazwę po mieście o nazwie Gruyères w Kantonie Fryburg. Produkowany jest z krowiego mleka, a jego smak jest bardzo charakterystyczny, łagodny, lekko słony, w zależności od wieku. Zanim trafi do ust smakosza, dojrzewa bowiem od 6 do 24 miesięcy.

Prawdziwy gruyère pochodzi tylko ze Szwajcarii.

Wycieczkę do miejscowości Gruyères, rozpoczynamy od odwiedzenia lokalnej serowarni, która znajduje się tuż po wjeździe do miasta. Jeżeli zawitacie tu pociągiem, stacja kolejowa jest kilka kroków od miejsca docelowego.

 W serowarni możecie zobaczyć wszystkie etapy produkcji sera oraz miejsce, gdzie dojrzewają.

W budynku znajduje się również sklep z pamiątkami oraz restauracja, w której postanawiamy zjeść małe co nieco. 

Knajpka jest dość duża, ma też stoliki na zewnątrz, które są naszym wybawieniem ze względu na pobliski plac zabaw. Możemy w spokoju zasiąść do stołu, podczas gdy dziewczynki z prędkością światła udają się na szaleństwo.

To pierwszy raz, kiedy jemy w tym miejscu. Zwykle udawaliśmy się do miasteczka, by właśnie tam rozkoszować się przysmakiem znanym na całym świecie - fondue. Nazwa ta pochodzi od francuskiego słowa "fondre",czyli roztapiać, i jest to właśnie w głównej mierze roztopiony ser z białym winem lub/i kirschem (wiśniową nalewką)

Ogrom ludzi, którzy postanowili również odwiedzić Gruyères tego dnia, trochę nas przeraził. Znalezienie miejsca parkingowego graniczyło z cudem. Oczekując na podanie posiłku też trzeba było uzbroić się w cierpliwość. Za to dziewczynki nie narzekały. Chrupiący chlebek przyniesiony do dania głównego, znikał w zabójczym tempie.

Wreszcie jest nasze zamówienie! Oczywiście po chlebie zostało tylko wspomnienie. Kelnerka jednak bez problemu przynosi nowy. 

Jesteśmy trochę zdziwieni, gdyż prócz fondue dostajemy ziemniaczki, które podobnie jak chleb również zanurzamy w ciepłym serze. Mniam. Na samą myśl leci mi ślinka ;)

Zdziwienie było tym bardziej duże, że porcja jaką otrzymaliśmy była tak ogromna, że nie sposób było jej zjeść. 

Na deser lokalny przysmak - Crème double de la gruyère z malinami i bezą. Ten niebiański smak gęstego kremu/śmietany (zawiera co najmniej 45% tłuszczu) w połączeniu z owocami i słodką bezą, musi zachwycić każdego.

Ze wszystkich przysmaków, dziewczynkom najbardziej przypadły do gustu ... ziemniaki, chleb i cały deser. Sera nie tknęły. No cóż, nie wiedzą co dobre ;) Może następnym razem.

Gdy dostajemy rachunek, okazuje się, że widnieje na nim suma za dwa fondue. Wtedy dotarło do mnie dlaczego nie mogliśmy zjeść tak dużej porcji! Do tej pory nie wiemy, czy winien był mój mąż, który zamawiał po francusku ( trudno mi uwierzyć, że nie umiał powiedzieć "jeden" ;) ) czy też zabiegana pani kelnerka, ale 26CHF więcej piechotą nie chodzi. Mąż twardo więc trzymał się swojej wersji, że on zamówił jedną porcję, a pani kelnerka, że zamówił dwie. Skończyło się tym, że pani poszła po managera. Ale nie myślcie, że on przyszedł się z nami kłócić. Przyszedł, by zmienić rachunek na 1 fondue. Dla Szwajcarów ważne jest, by klient wyszedł zadowolony. W myśl zasady, że jeden niezadowolony klient to też kilku potencjalnych straconych. A cóż ich kosztował ten ser czy ziemniaki. Pani podziękowała i wróciła do swoich zajęć. My natomiast, najedzeni podwójną porcją serca, udajemy się do miasta, które znajduje się na wzgórzu, więc część kalorii zostanie spalona :)

Dziewczyny dzielnie maszerują same pod górę, nie chcą siedzieć w przyczepce.

Średniowieczne miasteczko to dziś przede wszystkim sklepy z pamiątkami i restauracje. Jeśli nie skusiliście się na tradycyjne specjały przy serowarni, warto wybrać jedną z uroczych knajpek.

Zamek Gruyères

Hrabiowski ród Gruyères jest jednym z najważniejszych we francuskiej części Szwajcarii, jednak jego pochodzenie nie jest dokładnie znane. Od XI do XVI wieku zamek należał w sumie do dziewiętnastu hrabiów. Michel, ostatni hrabia Gruyères, miał problemy finansowe i ogłosił bankructwo w roku 1554. Wierzyciele, miasta Fryburg i Berno, podzieliły się jego ziemiami. W roku 1938, kanton Fryburg odkupił zamek i otworzył w nim muzeum.

Wizyta w zamku to spacer poprzez osiem wieków architektury, historii i kultury. 

*źródło:Wikipedia

U podnóża zamku, znajduje się stary cmentarz.

Warto wybrać się na wycieczkę wokół zamku. Zapierające dech widoki na długo pozostaną w Waszej pamięci.

Kolejną atrakcją, którą tu znajdziecie, jest wyjątkowe muzeum, szczególnie ulubione przez fanów "Obcego"

Muzeum H. R. Gigera

Hans Rudolf Giger (Hans Ruedi Giger, znany jako H.R. Giger,– szwajcarski malarz, najbardziej znany ze stworzenia postaci ksenomorfa do filmu Obcy – ósmy pasażer Nostromo. W roku 1997 Giger sfinalizował umowę kupna twierdzy Chateau St. Germain w miasteczku Gruyères w Szwajcarii. 

Twierdza została przebudowana na muzeum, w którym są wystawione kolekcje dzieł sztuki artysty z różnych okresów jego twórczości. Muzeum zawiera również dokumentacje projektów filmowych artysty. W muzeum do ekspozycji należą również zaprojektowane przez Gigera meble.

Na zamku można również spotkać Predatora i zrobić z nim zdjęcie :)

Giger postanowił także otworzyć w kilku miejscach na świecie własne bary. Pierwszy z nich powstał w jego rodzinnym mieście Chur. Artysta zaprojektował nie tylko sam budynek, ale także wystrój wnętrza. Wielkie otwarcie miało miejsce w roku 1992.
Drugi z kolei bar znajduje się naprzeciw muzeum, właśnie w Gruyères.

*Źródło:Wikipedia

Pomimo tego, że Gruyeres jest tylko małym miasteczkiem, ma wiele do zaoferowania. Wspaniały zamek, cudowne widoki i tradycyjne przysmaki, dostarczą każdemu niezapomnianych wspomnień.

Soczysta zieleń w zestawieniu z błękitem nieba, to typowy krajobraz.